Een groet van Sinterklaas

Hallo kinderen van Hengelo. En jullie papa’s en mama’s, opa’s en oma’s ook natuurlijk. Ik begin een beetje de kriebels te krijgen. Het is al weer oktober en dat betekent dat ik de volgende maand weer op reis ga naar Nederland. 

In november kom ik met mijn stoomboot aan, waarna ik zo snel als ik kan in de trein stap die naar Hengelo gaat. Ik vind het heerlijk om jullie weer terug te zien en hopelijk vinden jullie het ook leuk om mij en mijn zwarte pieten weer terug te zien. Over zwarte pieten gesproken. Mijn verkenpieten hebben gehoord dat er in Nederland steeds meer huizen een alarmsysteem hebben. Dat begrijpen ze wel, maar het is wel hel lastig voor de schoorsteen- en dakpieten die straks de kadootjes moeten bezorgen. Want stel je voor dat er een alarm afgaat. Dan is de hele buurt in rep en roer van het lawaai en je zult zien dat de politie er dan ook heel snel is. En wat dan? Moeten mijn zwarte pieten dan met de politie mee, handboeien om en naar de gevangenis? Nee toch zeker. Dat mag niet gebeuren. Ik heb wel een tip voor de politie om er achter te komen of het een echte zwarte piet is daar op dat dak of een nep-piet. Ze moeten altijd vragen hoe het paard van Sinterklaas heet en een Sinterklaasliedje zingen. Ik weet zeker dat een nep-piet dat niet kan. Die valt dan door de mand. Of misschien wel van het dak.

Nou, lieve kinderen tot in november dan maar. Ik hoop dat jullie allemaal weer langs de kant van de weg staan. Nog even geduld.

Hartelijke groeten van Sinterklaas en al zijn zwarte pieten.